'Hersenletsel is heel omvangrijk'
Niet-aangeboren hersenletsel? Ga naar het breincafé!
LIEMERS - 1 op de 4 mensen krijgt hersenletsel. Dit is niet altijd aangeboren, maar kan ook komen door een ongeluk of een val. Voor deze mensen is er het breincafé in Zevenaar.
Monique Joosten heeft in 2011 twee herseninfarcten gehad. Bij Liesbeth Prikken werd in 2008 een hersentumor geconstateerd en ze heeft twee keer hersenvliesontsteking gehad. Beide vrouwen hebben hier hersenletsel aan overgehouden, alhoewel niet zichtbaar. "Het wordt dan ook niet vaak begrepen," aldus het tweetal. Liesbeth legt uit wat bij hersenletsel vaak het probleem is: "Normaal gesproken kun je prikkels als geluid en licht blokkeren, maar bij ons werkt dat filter niet. Het komt dan drie keer zo hard binnen." Monique en Liesbeth hebben samen met Nybia Heideveld in 2015 het breincafé opgericht. Eind 2018 is Fred Vermorken in beeld gekomen. Monique vertelt: "We hadden een voorzitter nodig, het liefst iemand zonder hersenletsel." Zoals Fred het zelf lachend verwoordt: "Ik ben 'de ouwe gast' hier. Als voorzitter regel ik bijna alles rondom het lotgenotencontact. Ik loop nu bijna honderd dagen mee en ik kan gerust stellen: hersenletsel is heel omvangrijk."
Liesbeth en Monique kwamen op het idee door het NAH-café (niet-aangeboren hersenletsel) van stichting MEE. "Daar stonden we vaak 's avonds nog lang na te kletsen om ervaringen uit te wisselen," zegt Liesbeth. "Het gaat bij ons om persoonlijk contact met lotgenoten. Wat bijzonder is: ook vrienden, familie en mantelzorgers zijn welkom." Fred legt de toegevoegde waarde van het breincafé uit: "Na de revalidatie mag je naar huis. Dan is de theorie achter de rug, maar dan begint de praktijk. Zowel voor jou als je partner. Hier heb je een uitlaatklep: een ontmoetingsplaats om verhalen en ervaringen uit te wisselen." Monique knikt. "Ik zit hier nu bijna vier jaar en iedere keer hoor ik weer nieuwe dingen, die mij ook nog helpen."
Het breincafé is een vrijwilligersinitiatief, dat de ruimte mag gebruiken van Liemerije en bij het opstarten is geholpen door Caleidoz. De bijeenkomsten zijn elke tweede dinsdag van de maand bij Liemerije van 10.00 tot 12.00 uur; vanaf januari 2020 ook op de eerste dinsdag. "Verder zijn wij onderdeel van de patiëntenvereniging hersenletsel.nl regio Gelderland. Dat is eigenlijk ons bestaansrecht." Zonder hulp kan het breincafé dus niet bestaan. Het 'samen'-gevoel zie je ook terug tijdens de sessies zelf. Fred: "Er is een zekere veiligheid in deze groep. Dat helpt als het lastig is om je verhaal te vertellen." Voor jongeren van achttien tot veertig jaar is er een aparte groep, deze bijeenkomsten zijn op iedere laatste maandag van de maand van 19.30 tot 21.30 uur bij stadsbrouwerij Wittenburg. Gaandeweg heeft Liesbeth deze groep opgestart met Eric Lenderink. Ze vertelt: "De gemiddelde leeftijd bij NAH cafés is vaak 50+. Zelf was ik 32 toen ik hersenletsel kreeg. Je zit dan in een totaal andere levensfase." In het jongerencafé is er geen thema. "Jongeren willen gewoon gezellig samen zijn, een spelletje spelen of over voetbal praten." Monique wil nog één ding over het breincafé benadrukken. "Mensen denken vaak dat het alleen maar geklaag is. Maar bij ons is er aandacht voor elkaar, er wordt geluisterd. Natuurlijk kan er ook gehuild worden, maar het is hier vooral humor en lachen!"
Bijschrift: Fred Vermorken, Liesbeth Prikken en Monique Joosten: 'In het breincafé heb je een uitlaatklep'. Foto: Kyra Sannes