Poep
BEMMEL - Doodse stilte. Dichtgeknepen neuzen. Gekruiste armen voor de borst. Ogen gericht op de emmers. Het stinkt hier! Een paardenmeisje met wat meer ervaring: het valt wel mee. Een jongen: leuk te horen hoe poep in korrels verandert. Een ander: hé… dat lijkt kippenpoep… er ligt een veertje bij… mag ik het hebben voor thuis. Dan: alleen om naar te kijken, niet om aan te raken. Toe, mag ik mijn hand in de emmer met mest steken… een vinger dan… een halve vinger?
Dit waren een paar losse reacties van kinderen van de Pius X-school bij de les over mest als achtergrond bij de schooltuin. Veeboer Herman draaide zijn hand niet om voor het leveren van een emmer poep. De emmer onder het achterste van een paar koeien en nog een paar stralen pies voor wat extra drijfvermogen en ik kon met de emmer achterop de fiets weer naar huis. Bij landbouwer Gerard klom ik op de mestvaalt op zoek naar oude en verse mest. Thuis keken de kippen verbaasd toen hun hok zomaar werd schoongemaakt. Na zo’n verhaal over de voorbereiding ging de rest van de les erin als koek. Het ging niet alleen over het waarom van mest geven in de schooltuin, maar ook over de soorten mest, hoe mest verteert en hoe de omzetting van mest in korrels gaat. En ten slotte over de bewerking van de grond. Uitstrooien van mest, omspitten en injecteren. Begripskennis die erin ging als zoete koek. Kennis die de kinderen in het werkboek nog eens kunnen nalezen. Verhalen die zo mee kunnen naar het keukentafelgesprek!
Jan de Moor