Ingezonden brief
In memoriam Piet Demon uit Haalderen
Zelden kom je iemand tegen waarvan je met recht zeggen kan dat hij de juiste man op de juiste plaats is. De laatste jaren heb ik volop ervaren dat Piet Demon zeker zo'n man was. Piet is een paar dagen voor het jaar begon waarin hij 70 zou worden overleden.
Toen ik een paar jaar geleden in Bemmel kwam wonen en een koor in de buurt zocht waar gregoriaans werd gezongen, kwam ik bij Vox Clara uit Haalderen terecht. Daar werd ik vooral door Piet Demon erg hartelijk ontvangen. Voor dit koortje van 8 mannen regelde hij zo'n beetje alles, zo ook de meest bijzondere plekken om gregoriaans te kunnen zingen. Zo zongen we een aantal keer in de basiliek van Oudenbosch (de replica van de St. Pieter in Rome), in de basilieken van Tubbergen en Almelo, en zelfs in de kathedrale St. Jansbasiliek van Den Bosch.
Al gauw wist Piet mij ook te strikken voor het gemengde koor Cantilene, ook uit Haalderen, waarvan hij voorzitter was. Ook in deze rol was hij "the right man", met hart en ziel gaf hij leiding aan dit koor, en dit in prima samenspel met onze dirigent Gerard Rutjes en met bestuur en leden. Hij regelde van alles voor het koor. Naast de optredens ook fietstochten en bingoavonden. Maar belangrijker was dat hij met iedereen bevriend leek. Zo goed kon hij met iedereen overweg. Toonde - en was daardoor het voorbeeld voor iedereen – respect voor elk koorlid, hoe verschillend mensen ook kunnen zijn. Hij was zo gek met het koor dat hij samen met zijn vrouw Thea een aantal jaren geleden voor alle leden – en dat zijn er ongeveer 50 – een Maria, Jozef en kindje Jezus gefiguurzaagd heeft. Dat werd door iedereen erg gewaardeerd. Ik hoorde pas nog van leden dat deze kerstgroep elk jaar weer bij hun kerstboom staat.
Ook was Piet samen met zijn Thea de koster van de r.k. kerk in Haalderen. Een collega-koorlid noemde Piet wel eens gekscherend de burgemeester van Haalderen. Dat was misschien wat overdreven, maar dat hij belangrijk was voor Haalderen moge duidelijk zijn.
Piet heeft als koster en koorzanger heel wat uitvaartdiensten meegemaakt. De moeilijkste uitvaart vond hij die van zijn jongere zussen en broer. Nu was hij zelf aan de beurt. Hij was heel open over zijn ziekte en wist precies wat hij wel en niet wilde. Hij regelde zijn eigen uitvaart, ook wat wij met beide koren daarbij zouden zingen.
We wisten dag en tijd van zijn heengaan. Het laatste uur van zijn leven hebben we allemaal een kaars voor hem gebrand, als een stil eerbetoon, voor deze schat van een man. Wat zullen we hem missen.
Peter van Bergen, Bemmel