Koken
Weekeinde, ik mag koken. Mijn favoriete recept is gebakken aardappelen uit de oven, Italiaanse kruiden en wat spekjes. Verder gemengde sla met van alles er doorheen. En verse vis. Mijn geliefde vindt kabeljauw in rauwe ham gerold lekker. Mijn voorkeur is een hele schelvis met spekjes en gember. Terwijl ik dit tik, loopt het water uit mijn mond. Afgelopen vrijdag liep het anders. Mijn geliefde ligt ziek en zonder eetlust op bed. Alleen eten is niet gezellig. Ik kies voor een recept dat tijdens het 6 uur journaal op de bank snel is weg te werken. Spaghetti. Ik zoek ingrediënten. In de kelder ligt een paprika, knoflook en spaghettimix. De gebruiksaanwijzing zegt 3 ons rundergehakt. Heb ik niet, maar begin toch aan mijn maaltijd. Onder het snijden van de paprika, krijg ik er zin in. Ik pak een rode ui, tomaatjes en een teentje knoflook uit de kelder. In de koelkast ligt sla van gisteren. Ik ga duurzaam eten koken. Ondanks dat mijn geliefde ziek op bed ligt, moet ik in mezelf lachen. Ik lijk op een volgeling van de beweging GroenLinks die een natte droom krijgt als het over duurzaamheid gaat. Terwijl de uien langzaam garen op onze duurzaam elektrische kookplaat, denk ik aan de vorming van een nieuw college. De VVD voert niet-transparante onderhandelingen. De VVD lijkt nog steeds in gesprek met GroenLinks. Een beweging die duurzaam als drammend speerpunt heeft. En dat heeft ze stemmen opgeleverd. In het verkiezingsprogramma van de VVD wordt met geen woord over duurzaamheid gerept. Lianne Duiven van GroenLinks verwijt het oude college met de VVD dat er zo weinig mogelijk moet worden verduurzaamd. Achteraan in de rij en geen kop boven het maaiveld, twitterde ze vorig jaar. VVD-er Matthew van de Woerdt vloog op Twitter het breimeisje in de haren. Is GroenLinks voor 12(!!) windmolens in onze gemeente?! Niet bepaald een fijne sfeer om 4 jaar lang samen duurzaam te koken.
Sjaak