Herfst
Ik vind het een ervaring om in de herfst van mijn leven te staan. Ouder worden betekent vaker in aanraking komen met de medische sector. Een ziekenhuis wordt bekend terrein. Minder gestrest het gangenstelsel van CWZ in Nijmegen doorlopen om bij de gewenste afdeling te komen. Toch kan het hopeloos fout gaan. In mijn agenda van mijn vingerveegtelefoon(!) staat meldpunt 2b, A71. Mag ik uw geboortedatum en registratiekaart met barcode, vraagt de meldpuntmiep. 24,7,53, zeg ik. Huh, barcode? De meldpuntmiep slaat een andere toon aan. Ze praat langzamer en harder. Ik blijk zo'n kaart te hebben. Ze tikt op haar toetsenbord. Meneer, u gaat links naar de lift en dan naar A72. En dan slaat in de lift mijn herfst ongenadig toe. Ik druk op A. De lift stopt, maar er gaat geen deur open. Ik druk op deur open. De lift gaat echter in beweging. Dit herhaalt zich, totdat ik weer bij mijn meldpuntmiep aankomt. Een vriendelijke meid heeft mijn gevecht met de lift in de gaten. Meneer, doet u aan sightseeing? Waar moet u heen? Ze praat langzaam en harder. De liftdeur voor uw afdeling gaat aan de andere kant open. Ik maak een vriendelijke niet-gemeende glimlach die een politicus niet zou misstaan. Het is een ervaring om tegenover jong grut in de herfst van je leven te staan. Recent sprak ik in Gendt een herfstmannetje. We keuvelden wat over fietsen in druk verkeer. Deze stukjesschrijver is op een rotonde door een afslaande automobilist hard op het rode fietsasfalt gekletst. Het herfstmannetje noemt een gevaarlijke situatie op de Kapelstraat. Hij heeft hoop. In het verkiezingsprogramma van de VVD stond dat ze daar aandacht aan zullen besteden. Daarom heb ik op de VVD gestemd, zegt het herfstmannetje. Met een worst voorhoudende marketing is de VVD van Helga Witjes dus de grootste geworden. Ik ben sprakeloos. Het blijft een ervaring om in de herfst van je leven te staan.
Sjaak.