Tanja en Arno uit Gendt 'boeren' in Frankrijk
'Geluk is: jongeren een veilige plek bieden'
Vele Betuwenaren zijn de afgelopen decennia naar het buitenland vertrokken. In deze nieuwe rubriek delen ze hun ervaringen. Deze week: het paar Arno Teunissen en Tanja Visch die vanuit Gendt in 2005 naar Frankrijk emigreerden. Vanwege onder meer de ernstige ziekte van Arno en de opvang van jongeren maakt het stel heftige tijden mee.
Tekst: Hans Schmeinck
Naar het tv-programma Ik vertrek keken Arno en Tanja uit Gendt al toen ze nog in 'hun' dorp woonden. In hun (laatste) huis op 't Hof onder meer, dat twee jaar kostte om het te bouwen. Maar goed dat Arno en zijn vader Nol Teunissen een bouwbedrijf hadden. Na 'pas' anderhalf jaar woongenot, vlogen Arno en Tanja in 2005 hun droom achterna: boeren in Frankrijk.
En wel in het gehucht Dufort-Lacapelette in het zuidwesten, onder Toulouse. De boerderij La Mouline stal hun hart. ,,We zijn nog steeds boer, maar daarnaast zijn we pleegouders van vier Franse kinderen. Ook vangen we Nederlandse jongeren op.'' Maar het stel maakt(e) nog veel meer mee. ,,Tja, we beleefden heel diepe dalen, maar gelukkig ook mooie hoogtepunten.''
In die laatste categorie kan hun trouwerij in Gendt –even heen en weer vanuit Frankrijk- wel worden geschaard. Evenals de geboorte van zoon Clé. ,,Al in ons eerste jaar hier raakte ik onverwachts zwanger'', glimlacht Tanja. Een jaar later volgde echter een enorme onheilstijding.
,,Arno werd ernstig ziek, kanker. Gelukkig kwam hij er goed uit. Maar twee jaar later moest hij nog een keer de strijd aangaan. Weer met goede afloop! Het was een heftige periode. Heimwee speelde bij mij toen wel. Arno had dat niet. Gelukkig lukte het me om me er over heen te zetten. Ik miste vooral het werken met jeugd.''
Kampeerhutten
Het stel vroeg daarop in Frankrijk een vergunning aan voor een gezinshuis. Na heel veel papierwerk en gesprekken werd permissie verleend. ,,Sindsdien vangen we kinderen tussen de nul en achttien jaar op, die om diverse, nooit leuke, redenen niet thuis kunnen wonen.''
Arno en Tanja werken ook voor een een Nederlandse jeugdzorgorganisatie. ,,Nederlandse jongeren die zijn vastgelopen in hun dagelijkse bestaan kunnen bij ons verblijven om weer op de rit te komen. Het is niet altijd makkelijk, maar wel heel erg mooi om jongeren een veilige plek te kunnen bieden. Waar ze zichzelf kunnen zijn en waar ze tot rust komen en zo kunnen nadenken over hun toekomst.''
De veertigers zijn tevreden. ,,Het lijkt er op dat we het goed doen. Veel jongeren die inmiddels weer terug zijn in Nederland doen het goed en er is nog steeds veel contact met ons. Als je dan ziet dat zo'n jongere zijn weg heeft gevonden en zijn best doet op school om te bereiken wat ze voor ogen hebben, daar worden wij blij van. Ik zeg altijd: rijk worden we er niet van, wel gelukkig.''
Iedere zomer stellen Arno en Tanja La Mouline open voor gasten die willen kamperen of willen verblijven in een bergerie, met mooie ruime kampeerhutten. Uiteraard ontworpen en gemaakt door de Gendtse bouwpastoor Arno zelf. Het verhaal van hem en zijn vrouw Tanja zou niet hebben misstaan in het hun zo geliefde Ik Vertrek. (www.la-mouline.)
'Rijk worden we er niet van, wel gelukkig'