Huissen in Tekstbeeld
Veertig lentes voor de dijkpatio's...
HUISSEN - Bouwput De Zilverkamp, locatie Binnendijk. Het was in de zomer van 1976. Vrachtwagens reden af en aan. Druk bezig het laatste stukje Huissens boeren- en glastuinderserfgoed weg te rijden. Op 15 september sloeg wethouder Gerrichhauzen, van het toen nog zelfstandige Huissen, de eerste paal. Een feestje, eigenlijk een dubbel feestje. De start van tweeënvijftig dijkpatio-terraswoningen, afgekort dijkpatio's, tevens de afronding van de tweede bouwfase van De Zilverkamp.
Tekst en fotografie: Gerrie Aldershof
Kenmerkend voor dit complex is de compacte bouw van vijf repeterende bouweenheden haaks gebouwd tegen het dijktalud van de eeuwenoude -slapende- Huissensedijk (thans geïntegreerd, als Binnendijk), waartussen smalle 'straatjes' met grindtrappen (kortweg 'straatjes') lopen. De gevels van de dijkpatio's zijn opgetrokken in kalkbreuksteen met zwarte vensters en deuren en tellen drie bouwlagen met platte daken. De bovenste twee bouwlagen hebben brede 'terrassen' met uitzicht op het 'Witte Dorp'; het koosnaampje voor de tweede fase. Dit dus vanwege de kalkbreuksteen. De bovenste bouwlaag (ook via de Winterdijk bereikbaar) piept boven de dijkkruin uit en heeft ook uitzicht op de ir. Molsweg uit 1970 en de fascinerende Huissensche Waarden. De onderste bouwlaag heeft anonieme patiotuintjes. Elke dijkpatio kreeg een garage aan het 'voeteneind'. De garagedeuren werden opgefleurd met de kleuren van de regenboog. Best een luxe!
De dijkpatio's vlogen in 1977 en deels in 1978 dan ook als warme broodjes over de toonbank. Je voelde je als het ware op vakantie in je eigen huis met die balken waartussen het riet... Door de jaren heen veranderden de inzichten en werden de oorspronkelijke kleurstellingen losgelaten. En van kinderrijk zie je tegenwoordig steeds meer grijze koppies. Voor bezoekers is het complex nog steeds een doolhof. Maar een 'wouwmoment' bij binnenkomst in een dijkpatio-woning. Wat een ruimte, wat een licht. Het zijn dan ook 'paleisjes', zo gelijkvloers. En best 'toekomstwoningen'. Energiezuinig, 'zonvangers' op het zuidwesten en met de platte daken; ideaal voor het 'zonne-energietapijt'. Maar de 'hofjes', toch de entree naar de 'straatjes', staan onder druk. De verrommeling slaat toe. Het gemeentelijk beleid is (voorlopig); reparatiewerk.
Maar bij het hofje, bij patiowoning 120 (en de twee blokken eengezinswoningen), leunden de bewoners niet achterover. Een 'burgerinitiatief' met hulp van het Wijkplatform Zilverkamp-Zuid zorgde voor een 'bloemrijke' herinrichting. Prijzenswaardig! Dit geldt ook voor de 'staatjes'. Die werden gaandeweg door de bewoners 'geadopteerd'. Er zitten pareltjes tussen. Deels nog authentiek. Het 'straatje' met de nummers 98 tot en met 118 is daarin al veertig lentes het visitekaartje, het toonbeeld, van de tweeënvijftig dijkpatio's en meer. De liefde en sfeer van hun 'straatje' straalt je tegemoet (zie foto). Vast zoals de ontwerper van Schouten en de Jong voor ogen had...