Eend aan huis
KESTEREN - Wie schetst mijn verwondering toen ik door een straat in Kesteren liep en deze eend zag? Een vrouwtje wilde eend broedend in een voortuin te midden van paarse dovenetels! Ik heb in mijn leven veel nesten van wilde eenden gezien, maar nog nooit in zo’n vegetatie.
Een ding is zeker: de eend moet er wel rustig kunnen broeden anders had ze dit plekje niet uitgekozen. Blijkbaar lopen er geen mensen elke dag door de voortuin. In moerasgebieden en in ruige hoekjes met water is vaak in deze tijd een mannetje wilde eend liggend op het water een aanwijzing dat er een vrouwtje in de begroeiing op de eieren zit. Hier heb ik bij het langslopen geen mannetje gezien. En nog opmerkelijker: het vrouwtje broedde een heel eind van water af. Mogelijk dat het vrouwtje, na uitkomst eieren, de dorpsvijver gaat opzoeken. Tenslotte is een eend een water- en geen tuinvogel. En het nest – ik zag een keer de eieren toen het vrouwtje even op pad was – bevatte zeker acht eieren. Dan moet je met je kinderschaar van misschien wel acht kuikens door het dorp heen sjouwen op weg naar het water. Zo’n tocht door tuinen, over wegen en allerlei heggen en heiningen heen is niet zonder risico’s. Zou zo’n vogel daar nou niet over nadenken? Maar vogels zijn geen mensen. Ik geef toe: het broedplekje te midden van fraai paars was wel uniek. Hoewel, ik denk dat ik me bij zoveel paars niet thuis zou voelen. Toch wonderlijk zo’n broedende wilde eend in die voortuin: eigenlijk kind, nee eend aan huis.