Gendtse Sylvi in VS door gewonnen loterij
'Het is steeds vechten om rond te komen'
Vele Betuwenaren zijn de afgelopen decennia naar het buitenland vertrokken. In deze nieuwe rubriek delen ze hun ervaringen. Deze week: Sylvi van Driel (55) uit Gendt, die via een loterij een felbegeerde verblijfsvergunning voor de VS won. Met man Niyazi en twee kinderen is het leven mooi, maar ook zwaar. 'Amerika bestaat uit schulden'.
Tekst: Hans Schmeinck
Sylvi van Driel is geboren en getogen Gendtse. Haar ouders, Jo en Lidy, runden in het dorp destijds Van Driel's Warenhuis. Met onder meer een zadelmakerij, touwhandel en bakkerij. Zelf had ze tien jaar een bakkerszaak in Elst. In 1999 leerde Sylvi haar huidige man Niyazi kennen. Die in Phoenix, Arizona een vliegopleiding ging volgen. Dolverliefd zocht ze haar nieuwe vriend tot twee keer toe op in 'de woestijn'. ,,Het voelde beide keren als thuiskomen.''
Sylvi bleek inmiddels zwanger en het stel keerde terug naar Nederland, waar in 2001 dochter Ki`lah werd geboren. ,,Op haar 1ste verjaardag zijn we op vakantie gegaan naar Amerika en weer was het thuiskomen.'' In 2004 werd zoon Yuma geboren, in Gendt. Daar woonde het stel toen weer.
In de tussentijd deed Sylvi mee met de Green Card Lottery voor een permanent visum in Amerika. Het bleek letterlijk een lot uit de loterij. Want in 2010 won ze. ,,Ongelofelijk, met minder dan één procent kans! We trouwden direct, anders mocht Niyazi niet mee.''
Na veel papierwerk en wikken wegen ging het gezin, vlak voor de deadline en na haastig afscheid van vader en moeder Van Driel, naar de VS. ,,Met weinig geld en daar geen huis, baan en auto. Kortom totaal geen zekerheden.''
Overlijden vader
Met alleen een paar koffers en handbagage werd, al rondrijdend met een oude bekende, een appartement gevonden in Scottsdale, Arizona. ,,Een oude auto gekocht en naar Ikea gereden om vier matrassen te kopen, twee tafeltjes, een lamp en wat borden en bestek. Zo begon ons avontuur.''
Niyazi vond werk als barista, Sylvi zorgde voor het huishouden en de kinderen, die ook al naar school gingen en vond zelf een baan als 'overnight' barista. Met haar ouders onderhield ze via Skype contact. ,,Vliegen was te duur en ik kon zelfs niet bij hun 50-jarig huwelijksfeest zijn. Niet veel later overleed mijn vader. Ik mocht hem helaas nooit meer in het echt zien…''
Toen haar moeder 80 werd ging ze wél naar Gendt. ,,Geweldig om familie en vrienden te zien. Mijn moeder en schoonmoeder zijn ook een paar keer hier geweest, maar het reizen valt ze zwaar. Ze missen ons erg maar gelukkig hebben we internet!''
Sylvi blikt ietwat deemoedig terug. ,,We zijn nu acht jaar hier. Moeilijke jaren, met erg veel tegenslagen. Steeds vechten om rond te komen. We hebben ons door de jaren heen kapot gewerkt, Niyazi had soms drie banen tegelijk. Hij heeft zich opgewerkt tot assistent general manager in een hotel. Ik ben enorm trots op hem. Evenals op onze kinderen, die zich steeds overal doorheen hebben geslagen.''
Haar blik op haar tweede moederland is helder. ,,Amerika bestaat uit schulden. Dat zijn wij niet gewend en willen we ook niet. Maar je moet toch verder komen. Het is met een lach en soms veel tranen maar 'the sun makes your day'!''
'Met alleen enkele koffers gingen we als gezin het avontuur aan'