Yvon en Peter Heinst van Angeren naar Zuid-Afrika
'We worden steeds meer Zulu'
Vele Betuwenaren zijn de afgelopen decennia naar het buitenland vertrokken. In deze nieuwe rubriek delen ze hun ervaringen. Deze week: Yvon en Peter Heinst uit Gendt die vanuit Angeren naar Zuid-Afrika emigreerden en iedere dag 16 kinderen verzorgen.
Tekst: Hans Schmeinck
Yvon Kregting werd in 1971 in Gendt geboren. De eveneens in 1971, maar dan in Pannerden, geboren Peter Heinst trouwden en woonden lange tijd samen in Angeren. Tot hun veertigste. Maar het spreekwoordelijke roer ging om.
Het stel toog naar Zuid-Afrika om vrijwilligerswerk te doen. ,,Na twee maanden in een weeshuis aldaar hadden we ons hart verloren!'', aldus Yvon. En sinds 2011 wonen en werken zij en Peter in Amanzimtoti in de provincie Kwazulu Natal. Vlakbij de grote stad Durban in het (zuid)oosten. Samen met hun vierjarige zoon Siyabonga (zie foto).
,,We zorgen permanent voor 16 kinderen. Daarnaast hebben we een daycare voor kids uit het nabij gelegen township. Ons leven bevalt hier meer dan goed! Onze dagen zitten tjokvol met van alles en nog wat. Iedere dag is een verrassing hier... En nog steeds gaan we 's avonds naar bed met het idee dat ons to-do-lijstje niet is afgewerkt voor die dag. Ons leven is zo totaal anders dan het leven dat we in Nederland hadden. We hebben het idee dat ons leven hier veel meer zin heeft, we maken echt verschil voor de mensen hier.''
Het stel voelt zich steeds minder verwant met Nederland. ,,We merken juist dat we steeds meer 'Zulu' worden. Onze manier van denken is veranderd in de loop der jaren. Natuurlijk ergeren we ons aan de manier waarop dingen in Zuid-Afrika niet of heel langzaam worden geregeld. Maar over het algemeen begrijpen we de lokale zwarte bevolking hier goed. We hebben intensief contact met hen en we horen over hun struggles en triomfen.''
Overlijden ouders
Begin dit jaar zijn Yvon en Peter afzonderlijk van elkaar naar Nederland gegaan. Afzonderlijk, om Siyabonga niet alleen achter te laten. ,,We moesten vanwege problemen met onze visa het land uit. We voelen een stevige verantwoordelijkheid op onze schouders rusten. Op het moment dat wij niet hier zijn, kan bijvoorbeeld onze daycare niet open. Verder komen we zelden naar Nederland. In het verleden zijn we naar Nederland gekomen voor het overlijden van ouders.''
Hun meest dierbare herinneringen aan Gendt en Angeren? ,,Dat zijn toch de momenten die we samen met familie doorbrachten. Samen eieren eten met Pasen en daarna naar het Paasvuur in Gendt of samen naar de Schuttersmis. In Angeren liepen we graag met onze hond een rondje polder.''
Maar dat ze heimwee hebben gehad, nee. ,,Onze dagen zitten zo vol dat we daar absoluut geen tijd voor hebben gehad.'' En als ze al iets zouden missen uit Gendt en/of Angeren ofwel Nederland, dan zijn het Hollandse dropjes en hagelslag. ,,In ieder geval niet het georganiseerde en volgeplande leven. Het leven hier is veel relaxter, we nemen het zoals het komt. We kunnen waarschijnlijk nooit meer wennnen in Nederland. We hopen maar dat de Afrikaanse regering ons goed gezind blijft en ons laat blijven...''
Meer verhalen op: www.yvonenpeter.be-more.nl én www.vriendenvanpalmtree.nl.
'We hebben het idee dat ons leven hier veel meer zin heeft'
.