Kinkelbestuur in gesprek met...
Een oud-misdienaar met passie voor glas in lood
BEMMEL - “Ik vond de glas in loodramen in de kerk altijd erg mooi. Het materiaal, de lichtinval en dan de uitgebeelde verhalen. Ik fantaseerde er van alles en nog wat bij als het te saai werd in de hoogmis. Die beelden zijn nu mijn drijfveer om bezig te zijn met glas in lood.” Herman (68) is alweer negen jaar cursist bij de Open Academie in De Kinkel.
“Ik ben van huisuit katholiek, maar niet om die reden geboeid door kerkramen. Mijn kinderen kenden mijn fascinatie en gaven mij op mijn 60ste een cursus glas in lood. Glas in lood zetten is op zich niet erg moeilijk. Het onder de knie krijgen van de techniek kost nog de meeste tijd en je moet natuurlijk ook niet bang zijn voor het glas zelf en het breken ervan. Wat wel veel kennis en ervaring eist, is het maken van gebrandschilderd glas.”
Zelfs het meest simpele glas in loodraampje begint met een ontwerp op papier. Soms uit een boekje, soms zelf bedacht. In de eerste lessen leer je glas snijden en de ruitjes in lood te zetten. Rechte lijnen snijden is daarbij makkelijker dan kromme. Nadat het glas is gezet, worden de kruisingen gesoldeerd. Het eerste werkstuk is dan af en legt de basis voor steeds mooiere afbeeldingen, zoals een vogel of een raamhanger met een mooi motief.
“Ik werk zelfstandig. Maar nu heb ik een ontwerp waarbij Tjirk, onze docent, nodig is. Het is Maria met het kindje Jezus op schoot. Ik brandschilder het glas niet in kleur, maar in zwart-wit. Dat maakt het extra moeilijk. Je werkt gezellig samen en je leert ook van elkaar. Ik ben nu met mijn ervaring wel weer een beetje die …dienaar”.
Jan de Moor en Johan Hesselink
